20 April 2010

Hilang


aku tak tau apa
kenapa tiba-tiba rasa macam ni
rasa sedih
rasa rindu
rasa sunyi
mungkin aku terlalu menjauhkan diri dariNYA

abah?
kakak rindu abah
kakak nak keluarga kita macam dulu
walaupun kita tak rapat tapi kakak rasa kita cukup semuanya
memang kita takda berbual,bergurau macam anak dan bapak orang lain
tapi sekurang-kurangnyanya kakak masih ada abah
bila abah jauh macam sekarang
kakak rasa hilang satu semangat
selalu rasa kekurangan

ibu?
kakak minta maaf
kakak selalu kecikkan hati ibu
terlalu banyak benda ibu korbankan untuk lihat kami bahagia
tapi kita tak pernah nampak susah payah ibu kan?
ibu penat kerja
kita tak pernah pun kisah?
kakak tau
ibu kene pikul semua tanggungjawab lepas abah tinggalkan kita
kakak tau tapi kakak tak tau nak buat apa?
apa yang boleh buat ibu rasa senang?
sekarang, ibu sunyi
takda siapa tahu kan?
ibu sakit, takda siapa jagakan?
ibu sebenarnya cuba sembunyikan sesuatu 
kakak dapat rasa cuma tak tau apa?
kakak nak ibu yang dulu, tak nak macam sekarang
muram, jarang sekali nak tengok ibu senyum
kembalilah seperti dulu
kakak rindu ibu yang dulu 

adik?
kau jangan degil
jangan jadi macam aku
aku dah tak mampu nak ke belakang untuk tunjukkkan contoh yang baik
kau jagalah diri kau sebaiknya
masing-masing dah besar, fikirlah semuanya baik-baik

aku?
aku tak tau kenapa sedih sangat pagi ni
aku buntu
aku takda arah tuju
aku kecewa
aku tertekan
aku mahukan semuanya dalam satu masa
aku cuba kejar semuanya walaupun pun ia mengambil masa yang lama
saya mahukan abah dan ibu kembali seperti dulu?
mereka dah berasing?
aku tak tau atas dasar apa mereka berpisah?
aku tau, abah bukan peragai 
ibu pulak terlalu baik untuk keluarga kami
dia sanggup berkorban apa saja
asalkan kami semua terlihat gembira
tapi aku pulak?
aku yang rosakkan masa depan, nak sesal tak guna
cuma lalui apa yang ada depan mata jelah
indahnya kalau dapat berpatah balik?
masa dapat diputarkan semula?
tapi apakan daya?
aku sendiri tak punya apa-apa
hanya hati dan fikiran yang mematangkan kita
inilah kehidupan aku 
dan kita?
kita tak selalunya ada di atas
kita tak selalunya bahagia
kita tak selalunya dapat apa yg kita inginkan mahukan

aku karang semua ni untuk aku
untuk aku lihat apa yang berlaku tanpa rasa sedar
ia terlalu menyakitkan untuk aku lalui
walau macam mana pun, aku kena hadap jugalah
inilah perasaan aku selama ni sentiasa dan masih kehilangan..aku tak tau apa
kenapa tiba-tiba rasa macam ni
rasa sedih
rasa rindu
rasa sunyi
mungkin aku terlalu menjauhkan diri dariNYA


abah?
kakak rindu abah
kakak nak keluarga kita macam dulu
walaupun kita tak rapat tapi kakak rasa kita cukup semuanya
memang kita takda berbual,bergurau macam anak dan bapak orang lain
tapi sekurang-kurangnyanya kakak masih ada abah
bila abah jauh macam sekarang
kakak rasa hilang satu semangat
selalu rasa kekurangan


ibu?
kakak minta maaf
kakak selalu kecikkan hati ibu
terlalu banyak benda ibu korbankan untuk lihat kami bahagia
tapi kita tak pernah nampak susah payah ibu kan?
ibu penat kerja
kita tak pernah pun kisah?
kakak tau
ibu kene pikul semua tanggungjawab lepas abah tinggalkan kita
kakak tau tapi kakak tak tau nak buat apa?
apa yang boleh buat ibu rasa senang?
sekarang, ibu sunyi
takda siapa tahu kan?
ibu sakit, takda siapa jagakan?
ibu sebenarnya cuba sembunyikan sesuatu 
kakak dapat rasa cuma tak tau apa?
kakak nak ibu yang dulu, tak nak macam sekarang
muram, jarang sekali nak tengok ibu senyum
kembalilah seperti dulu
kakak rindu ibu yang dulu 


adik?
kau jangan degil
jangan jadi macam aku
aku dah tak mampu nak ke belakang untuk tunjukkkan contoh yang baik
kau jagalah diri kau sebaiknya
masing-masing dah besar, fikirlah semuanya baik-baik


aku?
aku tak tau kenapa sedih sangat pagi ni
aku buntu
aku takda arah tuju
aku kecewa
aku tertekan
aku mahukan semuanya dalam satu masa
aku cuba kejar semuanya walaupun pun ia mengambil masa yang lama
saya mahukan abah dan ibu kembali seperti dulu?
mereka dah berasing?
aku tak tau atas dasar apa mereka berpisah?
aku tau, abah bukan peragai 
ibu pulak terlalu baik untuk keluarga kami
dia sanggup berkorban apa saja
asalkan kami semua terlihat gembira
tapi aku pulak?
aku yang rosakkan masa depan, nak sesal tak guna
cuma lalui apa yang ada depan mata jelah
indahnya kalau dapat berpatah balik?
masa dapat diputarkan semula?
tapi apakan daya?
aku sendiri tak punya apa-apa
hanya hati dan fikiran yang mematangkan kita
inilah kehidupan aku 
dan kita?
kita tak selalunya ada di atas
kita tak selalunya bahagia
kita tak selalunya dapat apa yg kita inginkan mahukan


aku karang semua ni untuk aku
untuk aku lihat apa yang berlaku tanpa rasa sedar
ia terlalu menyakitkan untuk aku lalui
walau macam mana pun, aku kena hadap jugalah
inilah perasaan aku selama ni sentiasa dan masih kehilangan..